1e dag. Vlucht naar Amerika (via Houston naar LA)

Eindelijk was het dan zo ver. Onze reis naar the States waar we onze road trip gaan maken. Bij aankomst begon het al dat we zelf onze boardingpassen moesten uitprinten wat wat moeizaam verliep. Vervolgens die loodzware koffers wegbrengen zodat we daarna rustig verder konden. Maar bij het wegen van de tassen kwam er al een probleem (nu al, en de reis is nog niet eens begonnen ). De koffer van Linda was 5 kilo te zwaar en de mijne was net goed. We dachten in eerste instantie dat we wel bij zouden betalen, maar toen hoorden we dat je voor Amerika even 200 dollar mag neerleggen of een 3e tas erbij, dat was 100 dollar. Wij zijn dus met onze koffers terug gegaan, alle zware dingen eruit gehaald en in handbagage gedaan (paste niet allemaal) dus wat minder belangrijke dingen weg gegooid op schiphol. Maar na veel gepuzzel, tassen vol die bijna niet meer dichtgaan (ja met 3 weken USA heb je gewoon bijna je hele kledingkast nodig en natuurlijk alle 4 de camera’s :p). Maar ja…na de tweede poging was het gewicht goed en mochten we zelfs nog wat uit handbagage overladen naar de koffers. We werden echt heel goed geholpen en ze wilde ons in het gewicht wat toekomen dus mijn koffer mocht voor 2 kilo zwaarder mee. Uiteindelijk naar de gate gelopen, waar je eerst helemaal ondervraagd werd en toen kon het avontuur beginnen. De vlucht van 10 uren naar Houston. Dit ging erg goed en was een fijne vlucht. Alleen hoor ik van iedereen dat de amerikanen zo leuk zijn, maar ik heb geen ene stewardess gezien die heeft gelachen, ze konden alleen maar zuchten en als je iets nodig had ging het niet van harte. Ach, we hadden wel een woopi goldberg look a like. Als ze kon lachen had ik gevraagd of ze met me op de foto wilde, maar dat risico durfde ik dit keer niet te nemen :p. Naast linda zat wel een leuke Amerikaanse vrouw. Oud vrouwtje die af en toe een praatje wilde maken. Ze was met haar zoon in Amsterdam geweest en komt uit San jose. Een uur onder san francisco. En ze vertelde dat haar zoon uit Texas kwam, dus hij stapt uit in houston en zij moest doorvliegen naar San Francisco. Voor Amerikanen is het de normaalste zaak om je familie en vrienden op te zoeken met het vliegtuig (zomaar even 3 uurtjes vliegen) . Normaal zie je dat in films, maar hier hoorden we het dus ook. Bizar om te horen, maar helemaal om te beseffen hoe groot Amerika is. In Nederland hoef ik maar 4 min op de fiets en ik ben al bij mijn familie. Alleen dit al is een erg groot verschil, maar erg leuk om de verhalen te horen van dit vrouwtje, de USA stemming zat er al aardig in in ieder geval. Ze vroeg wat we gingen doen in amerika en toen linda vertelde waar we heen gingen zei ze dat het een hele mooie route is. Dus dat is positief. Bij Houston aangekomen hadden we 2 uur om over te stappen. Houston was erg groot en we moesten door de douane wat eigenlijk het langste duurde. Daar moesten we onze vingerafdrukken laten zetten er werd een foto gemaakt en we werden overhoord wat we in amerika kwamen doen, waarheen, hoeveel dagen, hoeveel geld en waar we heen gaan en wie we zijn etc. Ja ja je komt niet zomaar Amerika in hoor.
Na Houston kregen de vlucht naar Los Angeles. Eindelijk…. We waren wel erg moe , dus de selfie foto is niet echt helemaal top, maar we hadden al wat uurtjes in de lucht gezeten. Daarnaast liepen om ons heen ook allemaal gestreste mensen (ook nerderlanders) die maar een uur de tijd hadden die over konden stappen, wat bijna niet haalbaar was. Bij ons in de rij ook amerikanen die 18 min nog in de rij moesten en over 9 min vertrok hun vliegveld. Wij waren op tijd en deze vlucht was erg mooi om te zien onderweg. We zaten bij het raam , vlogen niet hoog en vlogen over Las Vegas, Death Valley en uiteindelijk over Los Angeles. Ik kreeg er kippenvel van, zo onwerkelijk, zo groots en zo mooi. Bij LA zagen we Silver Lake, Hollywood hills met daarin de wegen met beroemde bekende huizen en wat zag dit er mooi uit. De drukke highways (even slikken), sommig verkeer stond al vast. Bij de douane zei die man al tegen ons dat we niet moeten rijden tussen 6 en 10 in de ochtend en niet tussen 3 en 7 uur savonds. Dat wordt dus een uitdaging morgen, maar we gaan onze route rijden , hoe dan ook. Maar LA is groot, echt heel groot. Bij aankomst kreeg ik er wel tranen van in mijn ogen van blijdschap. Nog steeds wat onwerkelijk om in LA te zijn. Ik vroeg aan Lin of zij dat ook had en zij vond het ook erg bijzonder nu in LA te zijn, maar die had geen tranen zoals ik (heb ik weer :p), maar het voelde zo goed en zo mooi om ergens te zijn waar je jaren naar uitkijkt en van droomt.

LA waren we zo uit, koffers pakken en naar buiten. Dit duurde niet lang, want we waren al door douane heen. Wachten op de shuttle bus duurde wel even, maar zo erg was dit niet. We waren wel moe , maar het uitzicht was al zo mooi. Zon die onderging, palmbomen, bord met Century Boulevard en gewoon echt Amerika. Het gevoel en uitzichten en dan was het nog maar bij LAX, maar het voelde goed. En ik weet zeker dat dit een mooi begin is van deze roadtrip. In het hotel aangekomen kregen we een mooie kamer met kingsize bed, uitzicht op LA en het zwembad. Helaas zitten we op de 10e verdieping waar ze denk ik niet altijd ramen zemen en het raam kan niet openen, dus de fotos zijn misschien niet altijd helder vanuit de hotelkamer. Daarentegen hebben we natuurlijk wel een heel mooi uitzicht over LA. We waren echt moe, en zijn eigenlijk gaan douchen en out op bed gaan liggen. Koffers wat leeggehaald, heel veel keer naar buiten kijken hoe mooi het hier is, hoe onwerkelijk nog steeds en af en toe nog een gevoel van emotie bij mij. Het is nu 3.30 en we kunnen al niet meer slapen. Dat heb je met het tijdsverschil. Dus we hopen straks lekker uitgerust op pad te gaan. Eerst de auto huren bij Alamo (eens kijken of er een gave bak bij zit voor ons :P ) en dan lekker door LA rond touren. Dus de dag wordt vervolgd….. voor zover even een update en een paar fotootjes als ik het hier kan uploaden.

Groetjes van ons vanuit LA!!!